Showing results by narrator "Mehmet Atay" in All Categories

İşitin ey yarenlerm Kıymetli nesnedir aşk, Değmelere verilmez, Hürmetli nesnedir aşk. Denizleri kaynatır, Mevce gelir oynatır, Kayaları söyletir, Kuvvetli nesnedir aşk....... Aşkın aldı benden beni, Bana seni gerek seni; Ben yanarım dünü, günü, Bana seni gerek seni,.. Aşkın, âşıklar öldürür. Aşk denizine daldırır Tecelli ile doldurur Bana seni gerek seni.

İvan İlyiç'in Ölümü, Tolstoy tarafından 1886 yılında yazılmış bir romandır. Hem biyografik hem de psikolojik romanların en başarılı ilk örnekleri arasında yer alır. İvan İlyiç, yüksek rütbeli bir yargıç olarak sürdürdüğü hayatının sonlarına doğru yaşadıklarının ve geçmişte sahip olduğu değerlerin boşluğunu farkeder ve ömrünün son günlerini derin bir hayal kırıklığıyla tamamlar. Tolstoy'un önemli eserleri arasında yer alan bu kısa romanı, yaşanan hayatı sorgulamakta ve ölüm karşısında tüm değerlerin anlamsızlığını vurgulamaktadır

Marfa o gece sabaha kadar uyuyamamış, hep Korney’i düşünmüştü. Sabah olur olmaz hemen mantosunu giydi, başına atkısını sararak onu aramaya çıktı. Kısa bir süre sonra ihtiyarın Andreyevka’da olduğunu öğrendi. Çitten bir sopa çekip köyün yolunu tuttu. Yolda ilerledikçe içi fena oluyordu. "Birbirimizi affeder, onu eve alırız. Günahlarımız son bulur böylece. Varsın oğlunun yanında ölsün." diye düşünüyordu. Marfa, kızının evine doğru yaklaştığında orada büyük bir kalabalık gördü. Kimisi kapıda, kimisi de pencerelerin altında toplanmıştı.

Bahşedileni mi arıyorum yoksa ondan mı kaçıyorum bilemiyorum. Bahşedenlerse terk etmiş gitmiş bir zamanlar şarkın gazellerini taşıyan. Lale bahçeleri var derler bir vakit bir derya, çoraklığın bile çark ettiği bu diyarlarda. Evler daha kurulmamış, hüküm daha yönetmemişti. İmdi masal geliyor bunlar heyhat! Düşlerimizin beyhude olacağını elbet biliyorduk, yine de düşlerimiz bile berbattı.

Halikarnas Balıkçısı, Mavi Sürgün için demişti ki: "Karakolda ona, İstiklal Mahkemesi'ne gideceksin denir. Niçin İstiklal Mahkemesi'ne gittiğini bilmez. İki jandarma ile, kelepçeli olarak İstiklal Mahkemesi'ne sürüklenir. Mahkemenin bulduğu bir suç vardır. Sonunda cezasının idam olacağı anlaşılır. Sabırlık ve tarlakuşu eller, göğüste kavuşturulmuş, idamı bekler. Sürgün edileceksin, denilir. Sürgün yeri Bodrum, bir muammadır, bir karanlıktır. Ama işte apansız karanlık kalmaz. Bu Mavi Sürgün yazısı, bu işin nasıl olduğunu anlatacaktır."

İş yaşamı üzerine çarpıcı görüşleriyle tanıdığımız Ahmet Şerif İzgören, bu kitapta daha genel bir yaklaşımla, hayatın her dalında başarı ve mutluluğa giden yola ışık tutuyor. Bazen kahkahalarla gülecek, bazen hüzünlenecek, çokça düşünecek ve bu kitaptan çok keyif alacaksınız. Hayatınızı tekrar gözden geçirmek için 3 saat ayırın ve bu kitabı dinleyin.

Aksaray’ın mütevazı bir sokağında daracık bir oda... Gençliğinde oldukça güzel olduğu her halinden belli olan yaşlı bir kadın küçük ama temiz ve derli toplu olan bu odada bir köşeye çekilmiş elindeki nakışı işliyordu. Zihnini meşgul edenbin bir düşünce, yüzünde zaman zaman keder ve endişe ifadelerine yol açıyordu. Yaşlı insanlar geride bıraktıkları gençliklerinin mutlu günleri hatırlarına geldiği zaman böyle mahzunlaşırlar. O güzel günlerin bir daha yaşanamayacağını ve geriye dönüşün mümkün olmadığını düşünmek, yaşanmış acıların hatıra gelmesinden daha fazla acı verir onlara.

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

Altmışlı yıllarda Batı Avrupa ve ABD gençliği tarafından en yaygın okunan ve tartışılan yazarlardan biridir Halil Cibran ve 1974'da "Ermiş"in Aytunç Altındal tarafından Türkçe'ye kazandırılmasıyla ülkemizde de tanınmaya başladı ve ilgi gördü. Yaşadığı günlerde kitapları egemenlerce tehlikeli, ihtilalci ve gençlik zehirleyici bulunarak meydanlarda yakılmış, kendisi de Manoit Kilisesi'nce aforoz edilmiştir. Fakat Cibran inançlarından ödün vermez ve şöyle der.

1920'li yıllar, ha bitti ha bitecek. Ordu'nun batısına doğru uzanırsanız önce Perşembe ilçesi çıkar karşınıza. Yani eski adıyla Vona. Buradaki bir hane Hekimoğlu Zekeriyanındır...Deli bir gençti Zekeriya. Dürüst, tuttuğunu koparan... Bir o kadar da yakışıklı.

'VE DER Ki KİTABIN ORTA YERiNDE, BÜTÜN IRMAKLARI DÜNYANIN KIZILIRMAKTAN GEÇER!'' Gerçeklerin hiç eğilip bükülmeden, en yalın en keskin söylemi. Bir şiir, bir hayat, bir isyan, bir hayat. ''... ve işte türkiyeliyiz hani derya içre olup da deryayı bilmeyen balıklar gibiyiz hamsiyiz karadeniz'de çukurova'da pamuk uzunyayla'da buğdayız ege'de tütün sınırboylarında gözükara kaçakçılarız istanbul'da kadillaklı karaborsacı ve doğu dağlarında koçero'larız eşsiz bir güzellikle çarpılmış gibi çalışkanız filozofuz dostuz uyumuşuz yoksulluğun körmemelerinde bütün sömürülmüşler gibi ezik"

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

Haberci', Cibran'ın ikinci kitabı olmasının yanında, meramını çizgilerle resmeden sanatçının, sözcükleri ustalıkla kullanan bir bilge kişiye dönüşmesinin de habercisidir. Geniş bakış açılı, daha derin bir bilgelik; sıcak, yumuşak bir sevecenlik taşıyan, yine de kontrollu bir ironiye sahip, bir çoğu güncelliğini yitirmeyen meseller. Aşk ve özlem dalgasıyla yazılmış, Ermiş'e açılan kapının eşiği ve anahtarı olan kitap."Ve biz, güneş ve dünya, daha büyük bir güneşin ve daha büyük bir dünyanın başlangıcıyız. Ve biz her zaman başlangıç olacağız.

Bey Dağları, Bereketli aşiretinin yaylak yeridir. Her yıl çıkar obalar Bey Dağlarına. Çakır Bey bu obalardan birinin beyi.

"Karabibik dağ eteğiyle uzun bir çit arasında uzayan dolambaçlı, tozlu yol üzerinde hızlı hızlı yürümekteydi. Tarlalar içindeki izlerden birisini tutturarak gitmekteydi. Deli Yusufgillerin boynuzunun dibinden geçtikten sonra "Kocadut" un altından da geçti. Birkaç harım dolaştıktan sonra Temre Köyü’ne giren yolu buldu. Temre Köyü, Hıristiyan köyü olup, çoğu halkı ticaretle uğraşırdı. Köy hekimi Linardi’nin kapısına kadar geldi. Kapı açıktı. Başını içeri soktu.

Deli, ırklar, diller, dinler mozaiği, uygarlıklar beşiği topraklarda doğup büyüyen "Lübnanlı Adam"ın ilk kitabı. Yayımlanmasının hemen ardından birçok dile çevrildi. Latin ülkelerinde, Güney Amerika’da, Arapça konuşulan ülkelerde birçok ödül aldı. Kitabın yayınlandığı 1918’e kadar daha çok resim yapan ve sergileyen Cibran, Deli İle birlikte ardarda kitaplarını çıkarmaya, kitlelerle bağ kurmaya başladı. İronik mesellerle, yaşama karşı bazı düş kırıklıkları ve keskin acılıklarla doludur yapıt.

Gerçekten yaşanmış bir olay bu. Bir Türk anasının hikayesi... 1921 yılının sonları, aylardan Aralık. İşgal yıllarında Anadolu... Yokluk içinde, ateş içinde... Anadolu'ya cephane gerek. Bu cephane de İstanbul'dan Karadeniz ve İneboluya, oradan da Ankara'ya ulaştırılıyordu. Elbette Türk Kadını tarafından.

"Sevgili dostum, sana acı bir haber ve tatlı bir hikaye gönderiyorum; zavallı Şekip! Dün zavallıyı görmek için Büyükada’ya gitmiştim. Keşke gitmez olaydım, o hali keşke görmez olaydım. Annesini teselli etmek istedim, zavallı kadın gözyaşları dökerek oğlunun son bir arzusunu yerine getirmek istediğini söyledi. Benim gönderdiğim paket işte Şekip’in herkesten gizli, hasta yatağında yatarken müsveddesini yazdığı son hikâyesiymiş. Hulusi’ye verin de şunu okusun demiş. Ben elime alıp da hikâyeyi okuyunca hemen sana göndermeyi düşündüm.

Dâhiler ve Aşkları; sanat, edebiyat, bilim ve düşün tarihinin önde gelen dâhilerinin yaşadığı aşkları, eserleri paralelinde ortaya koyan, ansiklopedik ölçekte bir biyografi kitabı. Gerek ülkemizde, gerekse dünyada toplam olarak bu kapsamda oluşturulmuş nadir eserlerden biri olma özelliği de taşıyan bu önemli kitap; içinde yer alan dâhilere, yaptıkları çalışmalar ve ilgi alanları açısından oldukça yakın değerli yazar ve şairlerimizin yoğun çabalarıyla ortaya çıktı.