Showing results by author "Ravindra Gurjar" in All Categories

ही खूप प्राचीन गोष्ट आहे. एक राक्षस असतो. त्याच्या मालकीची एक सुंदर बाग असते. तिथे अनेक प्रकारच्या फळा- फुलांची आणि झाडं आणि पक्षी असतात. एकदा तो आपल्या मित्राला भेटण्यासाठी दूरदेशी जातो. ती संधी साधून जवळच्या शाळेतील मुलं मोकळ्या वेळात तिथे आनंदात खेळू लागतात.

मृत्यूची पूर्वसूचना मिळू शकते का? मृत व्यक्ती जीवंत माणसाचा सूड उगवू शकते का? यासारखे अनेक गूढ प्रश्न अजून सुटलेले नाहीत. तसे अनुभव मात्र येतात. १९१२ साली बुडालेलं टायटॅनिक जहाज शोधणा-या आणि पिरॅमिडसचे उत्खनन करणा-या लोकांचे रहस्यमय मृत्यू या अशाच विलक्षण गूढ घटना आहेत. इजिप्तमधल्या राजघराण्याशी संबंधित व्यक्तीच्या अर्धवट राहिलेल्या दफनविधीच्या कामाची जबाबदारी घेणा-यावर अशीच एक संकटांची मालिका सूरू होते. त्याचीच ही गूढ कहाणी.

भुतं प्रत्यक्ष दिसत नाहीत तोपर्यंत त्याचा लोकांना विश्वास बसत नाहीत. असाच एका निधड्या छातीच्या लष्करी अधिका-याच्या आयुष्यात घडलेली ही कथा. त्याला त्याच्या लहानपणीचा बालमित्र अचानक भेटतो. त्याच्या पत्नीच्या मृत्यूमुळे तो खचलेला आहे. तो त्याला जुन्या बंगल्यातील काही महत्वाची कागदपत्रे घेऊन येण्याची कामगिरी दिली आणि तिथे त्याला त्याची मृत्यू झालेली पत्नी भेटते आणि थरारक अनुभव देते... !

राकट आणि आडदांड अशा सरदार घराण्यातील दोन बंधूंच्या डोक्यात दिवसरात्र एकच विचार असायचा- जनावरांची शिकार ! जंगलात दूरवर जाऊन ते सावजं हेरायचे. त्यांना एका क्रूर लांडग्याने आव्हान दिलं. माणसं आणि जनावरांना टार मारायचा सपाटा त्यानं लावला. दोघा बंधूंनी त्याचा नायनाट करायचा विडा त्यांनी उचलला आणि लांडग्याला मारण्याच्या मोहिमेवर ते निघाले . पुढे काय घडले याची ही गोष्ट.....!

कामानिमित्त रेल्वेने लंडनला परत जाऊन आलेल्या एकाला न्यायला, त्याचा चालक त्याच दिवशी घेतलेली अलिशान चार चाकी गाडी घेऊन येतो. घरापर्यंतचे अंतर काही मैलाचे पण वाटेत धोकादायक वळणे असलेला घाट आहे. चालकाला न जुमानता मालक स्वतःच नविन गाडी चालवायला घेतो. अवघड रस्ता पार करून त्याला समोर त्याचा बंगला दिसायला लागतो तितक्यात...!

पोट भरण्यासाठी काम करण्याचा अधिकार सर्वांना आहे. पण कोणते काम करावे आणि त्याची खरी गरज किती आहे हे पहाणे हा खरा प्रश्न आहे. वैध आणि अवैध यांचे अर्थसुध्दा सापेक्षच असतात. आता खरंतर रस्त्यावर माल विकणे हा काही गुन्हा आहे का? त्यातल्यात्यात औषंधाची विक्री ! अपाय न करणा-या निरूपद्रवी औषधे विकावित का नाही? जगण्यासाठी अनेक व्यवसाय करणा-या एका महाभागाची ही एक विनोदी कथा !

एखाद्या व्यक्तीचे पोर्टेट त्याला समोर बसवून काढले जाते. त्यासाठी काही दिवस बैठक करावी लागते. परंतु, कधीकाळी एक- दोनदा थोडा वेळ नुसती भेट झालेल्या व्यक्तीचे चित्र केवळ आठवणीतून काढणे शक्य आहे का ? एका चित्रकारावर तसे करण्याची वेळ येते आणि प्रत्यक्षात ती व्यक्ती जिवंत नसून मरण पावलेली असते. असे अनुभव क्वचितच कुणाला येत असतील.

पाश्चिमात्य जगात हिवाळा अत्यंत कडाक्याचा असतो. श्रीमंत किंवा मध्यमवर्गीयांचं ठीक आहे, पण गरीबांचे हाल वर्णनापलीकडे असतात. असंच एक सर्वसाधारण मुलाबाळांनी भरलेलं आनंदी कुटुंब नववर्षाची सुरुवात सकाळच्या नाश्त्यानं करणार आहे.

मी समुद्रावर फिरायला गेलो असताना अचानक एक माणूस भेटतो. कपडे गबाळे, गरिबी दर्शवणारे पण चेहऱ्यावर हुशारी आहे. त्याच्याकडे असलेला एक मौल्यवान हिरा तो मला स्वस्तात विकायला तयार आहे. त्याच्यावर विश्वास कसा ठेवायचा? परंतु आयुष्यात असे योग - संधी किंवा घबाड म्हणा, क्वचितच येतात. संधी एकदाच तर दार ठोठावते; इतर वेळी सगळे शेजारी असतात. अशावेळी मी नक्की काय करावे?

एका उमरावाची तरूण पत्नी परपुरूषाबरोबर प्रणय करताना तो पहातो. भांडण, मारहाण काहीही न करता किंवा प्रत्यक्ष घटस्फोट न घेता, ते दोघं विभक्त होतात. पुढचं एक वर्ष उमराव प्रवास करत फिरत राहतो. त्याच्या कानावर तिच्याबदद्ल काहीही वेडंवाकडं पडत नाही. पण असाच रेव्बे प्रवास करत असताना काही वर्षांनी त्याला ती अपघातानेच भेटते.

दर शंभर वर्षांनी एखाद्या महाभयंकर रोगाची साथ सा-या जगाला ग्रासून टाकते असा इतिहास आहे. अशाच एका प्राणघातक साथीला आपणही नुकतेच तोंड दिले आहे. अशाच एका महाभयंकर साथीला तोंड देण्यासाठी एका देशाचा धाडसी राजपूत्र निवडक लोकांना घेऊन एका सुरक्षित जागी स्थलांतर करतो. काही दिवस ते सगळे आनंदात आमि मौजमजेत घालवतात. पण हा काळरूप रोगदानव त्यांना आपल्या पाशातून सोडेल का ?

नव-याच्या मृत्यूनंतर साठीला आलेली स्त्री वाचनाचा छंद जोपासू लागली. वंशावळ, कुलवृतांत्त यात तिला जास्त रस आहे. त्याच छंदामधून तिची एका समवयस्क पुरूषाबरोबर ओळख होते. परस्परांचे सूर जुळतात आणि उर्वरित आयुष्य आनंदात घालवावं अशा ती विचारात आहे. त्याचवेळी तिला आपल्या भावी नव-याच्या पूर्वजांशी संबंधिती एक भयानक सत्य समजते. अशावेळी आपण काय करावं या चिंतेने ती व्यस्त आहे....!

एका घरात एक विधवा आई , तिचा तरूण मुलगा आणि एक कुत्रा असे तिघेच रहात असतात. एके दिवशी आपल्या मुलाची काहीही चूक नसताना एक गुन्हेगारी वृत्तीचा इसम त्या मुलाचा चाकूने भोसकून खून करतो. आई आपल्या मुलाचा अंत्यसंस्कार करते . ती रडत नाही की ओरडत नाही. आपले दुःख व्यक्तही करत नाही.

शेजारचा म्हातारा माणूस त्याला आवडतो पण त्याचे डोळे आवडत नाहीत म्हणून काय त्याच्या जीवावर उठायचं ? खरोखर, एक जण योग्य संधीची वाट पहात त्यासाठी टपून राहतो. त्यात त्याला यश येणार का? त्याची विवेकबुध्दी त्या अपराधाची टोचणी देणार का ? पोलीस आले तर त्यांना तो कसा तोंड देणार ? आणि कोणाचे ह्रदय ऐनवेळी दगा देणार ? ही एक वेगळीच अनुभूती आहे.

एक गुन्हा पचला, त्यामुळे जोर आला. पुन्हा तसलाच दुसरा गुन्हा करताना भीती वाटली नाही. पण हे किती काळ चालेल? कितीही काळजी घेतली तरी, गुन्हेगार काही पुरावे मागे ठेवून जातोच आणि अपराध्याला सुटका नाही, याच गोष्टींमुळे जग सुरळीतपणे चालू आहे. ऐकुया अशीच एक लोकविलक्षण कथा.

प्रेयस आणि श्रेयस यातून माणसाला नेहमी योग्य ती निवड करावी लागते. भौतिक सुखसमृद्धी की ज्यातून अंतिम हित साध्य होतं असं जीवन? असाच संघर्ष दाखवणारी ही एक विलक्षण गोष्ट आहे. दोन व्यक्तींमध्ये एक चमत्कारिक पैज लागते. ती जिंकणाऱ्याला अगणित संपत्तीचा लाभ होणार असतो. अखेर जे काही घडतं ते अनपेक्षित आणि धक्कादायक आहे. आपल्याला गंभीरपणे त्यावर विचार करायला भाग पाडणारं आहे! ऐका, 'पैज' गौरी लागूंच्या आवाजात.

तरुण वयात प्रेमात पडणं ही स्वाभाविक गोष्ट. प्रत्येक प्रेमाचं लग्नात पर्यावसान होणं, किंवा ते टिकणं हे त्यांच्या नशिबावर अवलंबून असतं. असाच एक सुंदर तरुण एका सुंदरीच्या प्रेमानं पागल होतो. सुरुवातीला तिच्या पालकांकडून त्यांच्या लग्नाला विरोध होतो. एकेकाळी त्या मुलाची एक जीवलग प्रेयसी असते.

देव कोणाला दिसला आहे? संतमहंत मोठ्या विश्वासानं सांगतात की 'आम्ही पाहिला'! हे अनुभव व्यक्तिगत असतात. अशाच एका देवदुतानं पृथ्वीला भेट दिली आणि उसळत्या समुद्रात प्रवास करणाऱ्या काही प्रवाशांना त्यानं मृत्यूच्या दाढेतून बाहेर काढलं. त्या प्रसंगाची स्मृती म्हणून श्रद्धावान भक्तांनी त्याचं स्मारक उभारलं. कोण होता तो देवदूत? ऐका ओनोरे द बाल्झाकची कथा 'देवदुताची भेट' दीप्ती सिधये यांच्यासह.

जगात चित्रविचित्र अपघात आणि भीषण घटना नेहमीच घडत असतात. त्यातल्या काही खरोखर अंगावर काटा आणणाऱ्या असतात. महायुद्धाच्या काळात तर त्यांचे प्रमाण खूपच दिसून येते. काही वेळा निव्वळ गैरसमजुतीने निरपराध लोकांना शत्रू समजून त्यांचा छळ केला जातो. अनन्वित अत्याचार होतात. सैनिकांना दिवसेंदिवस उपासमार सहन करावी लागते. प्रसंगी, ते एकमेकांच्या जिवावर उठायलाही मागेपुढे पाहत नाहीत. कसं ते ऐकुया या कथेतून.

परिस्थितीमुळे किंवा आवडीने काहीजण, काही उद्योगधंदा न करता, गावोगाव फिरत राहतात. नशिबानं मिळेल ते खाणं आणि रात्री मिळालाच तर निवारा, हेच त्यांचं जीवन. असेच दोन जण कडाक्याच्या थंडीत प्रवास करताना वाटेत भेटतात.काही तास एकत्र चालत राहतात.